Tempo reakcji odchlorowywania jest często wyrażane i mierzone jako wartość połowicznego rozkładu chloru. Okres połowicznego rozkładu chloru reprezentuje głębokość złoża granulowanego węgla aktywnego, jaka jest potrzebna do zmniejszenia stężenia chloru o 50% w określonych warunkach testowych.

Na skalę laboratoryjną stosowane są różne metody oceny wydajności odchlorowywania węgla aktywnego. Metody te różnią się natężeniem przepływu i wielkością złoża, np. w przypadku normy DIN 19603 jest to złoże o rozmiarze 50 cm3 przy 5 ppm wolnego Cl2 lub w przypadku warunków proponowanych przez ASTM - złoże ma 25 cm3 przy 30 ppm wolnego Cl2, ale w obu przypadkach podawane są wartości głębokości złoża węglowego niezbędne do zmniejszenia stężenia chloru w wodzie o połowę (głębokość złoża zmniejszająca chlor o połowę) przy prędkości liniowej o wartości 3,6 m/h (360 cm/h; 6 cm/min).

Przykładowo rozważmy węgiel aktywny o zdolności dechloracji wynoszącej 3 cm wykorzystany do oczyszczania wody zawierającej stężenie wolnego chloru o wartości 5 ppm. Czas kontaktu powierzchniowego niezbędny do zmniejszenia stężenia o 50% można obliczyć w następujący sposób:

Wykres przedstawiony poniżej przedstawia wpływ zdolności dechloracji na stężenie wolnego chloru w formie funkcji czasu kontaktu powierzchniowego. Im mniejsza zdolność dechloracji, tym szybsza reakcja rozkładu wolnego chloru.

Powrót do właściwości węgla aktywnego