Oczyszczanie LZO: nasza analiza sytuacji dla przemysłu
W obliczu rosnących obaw o środowisko, branże przemysłowe coraz częściej stają w obliczu rygorystycznych przepisów mających na celu ograniczenie emisji lotnych związków organicznych (LZO). Niniejszy artykuł zagłębia się w złożony krajobraz regulacyjny dotyczący LZO, analizując międzynarodowe protokoły, dyrektywy europejskie i przepisy krajowe. W kontekście zmieniających się standardów, dyskusja dotyczy wyzwań stojących przed przemysłem w zakresie poruszania się po tych przepisach i konieczności przestrzegania dopuszczalnych wartości emisji.
Jakie są ramy prawne dla lotnych związków organicznych?
Protokoły, dyrektywy i przepisy gminne: wiele tekstów reguluje emisje lotnych związków organicznych i ma na celu ich ograniczenie. Przyjrzyjmy się obowiązującym tekstom:
Regulacja międzynarodowa
Na poziomie międzynarodowym dwa protokoły są szczególnie istotne dla LZO:
- Protokół Genewski - Transgraniczne zanieczyszczenie powietrza na dalekie odległości w 1991 r. Ma ona na celu kontrolę emisji kilku substancji zanieczyszczających powietrze - w tym lotnych związków organicznych - oraz ich przepływów transgranicznych.
- Protokół z Göteborga - Ograniczenie zakwaszenia, eutrofizacji i ozonu w warstwie przyziemnej w 1999 r.
Dotyczy to kilku zanieczyszczeń (dwutlenek siarki, tlenki azotu, amoniak), które są odpowiedzialne za zakwaszenie i eutrofizację oraz emisji lotnych związków organicznych (LZO), które wraz z NOx są odpowiedzialne za gromadzenie się ozonu w dolnych warstwach atmosfery.
Rozporządzenie europejskie
Kolejne dyrektywy uzupełniające, transponowane do prawa francuskiego w formie dekretów lub rozporządzeń, składają się na regulacje europejskie w tej dziedzinie:
Dyrektywa 1996/61/WE, znana jako IPPC (Integrated Pollution Prevention and Control), harmonizuje zasady wydawania zezwoleń i kontroli instalacji przemysłowych o wysokim potencjale zanieczyszczeń w skali europejskiej. W szczególności wymaga ona od prowadzących instalacje wdrażania najlepszych dostępnych technik (BAT), do których odniesienia znajdują się w dokumentach sektorowych lub międzysektorowych zwanych BREF.
Dyrektywa 1999/13/WE, w sprawie emisji LZO pochodzących ze stosowania rozpuszczalników, nałożyła wartości dopuszczalne dla skanalizowanych i rozproszonych emisji LZO oraz szczególne zobowiązania dotyczące najbardziej toksycznych rozpuszczalników (redukcja, zastąpienie). Dyrektywa ta wprowadza :
- dopuszczalne wartości emisji (ELV), w których rozróżnia się ELV skanalizowane, rozproszone i całkowite;
- wdrożenie planu zarządzania rozpuszczalnikami (SMAP), rzeczywistego narzędzia identyfikacji wszystkich przychodzących i wychodzących z instalacji przepływów rozpuszczalników;
- wdrożenie Systemu Zarządzania Emisjami (EMS), który koncentruje się na rocznym przepływie emisji LZO i umożliwia pracę nad działaniami redukcyjnymi realizowanymi na wszystkich źródłach emisji występujących na tym samym terenie przemysłowym.
Te dwie ostatnie dyrektywy zostały uchylone i włączone 24 listopada 2010 r. do dyrektywy w sprawie emisji przemysłowych (IED) 2010/75/UE, w której wzmocniono odniesienie do BAT i dokumentów referencyjnych do tych BAT, czyli BREF.
Wreszcie dyrektywa 2001/81/WE z 23 października 2001 r., znana jako NEC (National Emission Ceilings), określa krajowe poziomy emisji dla niektórych zanieczyszczeń atmosferycznych, w tym LZO (transpozycja na poziomie europejskim Protokołu z Göteborga).
Przepisy krajowe
Krajowe rozporządzenie dotyczy instalacji sklasyfikowanych pod kątem ochrony środowiska (ICPE).
Dekret ministerialny z dnia 2 lutego 1998 r., od którego zależą instalacje podlegające zezwoleniu, ma zasadnicze znaczenie na trzech poziomach:
- odniesienie do dopuszczalnych wartości emisji (ELV dla kanałów, ELV dla rozproszonych) oraz szczególny przypadek określonych LZO;
- Plan zarządzania rozpuszczalnikami (SMP): identyfikacja głównych punktów zrzutu i ustalenie priorytetów w zakresie obróbki zgodnie ze znaczeniem różnych zidentyfikowanych przepływów;
- System Kontroli Emisji (EMS), który stanowi alternatywę dla regulacji i nie jest w żaden sposób obowiązkowy.
Z drugiej strony, w przypadku niektórych zakładów produkcyjnych szczególne limity mające zastosowanie wyłącznie do nich są określone w ich nakazie dotyczącym zezwolenia na działalność wydanym przez prefekturę, zwolnionym przez DREAL.
Przeglądy i kolejne kroki
W najbliższych latach wiele przepisów zostanie zmienionych. Dotyczy to w szczególności BREF-ów, które są rewidowane sektor po sektorze, oraz BAT-AEL-ów (Best Available Techniques, Associated Emissions Limits), które ustalają bardziej rygorystyczne poziomy limitów emisji.
Przewiduje się również, że zarządzenie z 2 lutego 1998 r. zostanie poddane rewizji, choć nie wyznaczono jeszcze terminu.
Ogólną tendencją jest zatem zwiększenie nacisku na przemysł w celu zmniejszenia stężenia zanieczyszczeń w emisjach do powietrza, zwłaszcza specyficznych lotnych związków organicznych (VOC), do których odnoszą się jeszcze niższe limity w wielu sektorach .
Jak się do tego stosować?
Przemysłowi trudno jest poruszać się po złożonych i skomplikowanych przepisach i wiedzieć, które wartości graniczne mają zastosowanie do ich zakładu.
Pierwszym priorytetem dla przemysłowców jest przestrzeganie wartości granicznych narzuconych przez dekret z dnia 2 lutego 1998 r. dla całkowitych LZO i specyficznych LZO w ich sektorze oraz odniesienie się do ich dekretu o zezwoleniu na działanie w prefekturze, zwolnionym przez DREAL.
Jeśli chodzi o cząsteczki, to można wyróżnić dwie rodziny:
- Całkowite LZO ( Dopuszczalna wartość emisji (ELV): 110 mg C/Nm³, dla całkowitego przepływu godzinowego przekraczającego 2 kg/h )
- Określone LZO, wymienione w załączniku 3 i 4 do dekretu z dnia 2 lutego 1998 r. (chlorowce, aminy, amidy, fenol, metakrylany, substancje aromatyczne (benzen), NMP itp. )
- Dla substancji niebezpiecznych (rakotwórczych, mutagennych, toksycznych) dopuszczalną wartość emisji (ELV) ustala się na poziomie 2 mg/m3 dla LZO, jeżeli maksymalny godzinowy przepływ całej instalacji jest większy lub równy 10 g/h.
- Dla emisji chlorowcowanych lotnych związków organicznych dopuszczalna wartość emisji (ELV) wynosi 20 mg/m³, jeżeli maksymalny godzinowy przepływ całej instalacji jest większy lub równy 100 g/h.
Wartości te są orientacyjne, ponieważ dla niektórych sektorów działalności dopuszczalne wartości są bardziej rygorystyczne. Tak jest na przykład w sektorze termicznego druku offsetowego, gdzie całkowita dopuszczalna wartość LZO wynosi 15 mg C/Nm3 .
Dopuszczalne wartości prawne są zazwyczaj znacznie niższe dla określonych LZO ze względu na zwiększone zagrożenie dla środowiska, jakie stwarzają określone LZO .
Na terenie zakładu przemysłowego, jeśli podczas kontroli środowiskowej zostanie zgłoszona niezgodność, kierownik zakładu ma z reguły trzy miesiące na dostosowanie się do niej. Należy wówczas znaleźć pilne rozwiązanie w zakresie oczyszczania emisji atmosferycznych, aby uniknąć wysokiej grzywny lub wstrzymania produkcji w przypadku niedotrzymania terminów.
Mobilna filtracja z węglem aktywnym jest często idealną technologią dla takich sytuacji awaryjnych ze względu na elastyczność rozwiązania i szybkość instalacji, bez większych inwestycji.
W przypadku niektórych sektorów do oficjalnych przepisów dochodzi dodatkowa presja. Wpływ uciążliwości zdrowotnych lub zapachowych na sąsiedztwo może skłonić branże do podjęcia dodatkowych środków kontroli emisji, nawet jeśli wartości emisji są poniżej dopuszczalnych prawem wartości. Może to mieć miejsce np. w branżach o silnych zapachach, takich jak przetwórstwo żywności, gospodarka odpadami lub kompostowanie.
Jakie technologie są potrzebne do przetwarzania emisji atmosferycznych?
Istnieje kilka technologii oczyszczania emisji do powietrza, z których każda ma swoje zalety i ograniczenia.
Procesy leczenia dzielą się na dwie szerokie kategorie:
- procesy odzysku, w tym absorpcja przez mycie, adsorpcja na węglu aktywnym, kondensacja, czy separacja na membranach.
- procesy destrukcyjne, do których zalicza się oczyszczanie biologiczne, utlenianie termiczne (RTO) i utlenianie katalityczne
Przy wyborze technologii oczyszczania emisji do powietrza, wybór często pada pomiędzy regeneracyjnym utleniaczem termicznym (RTO) a filtracją na węglu aktywnym:
Termiczne utlenianie spala wszystkie związki organiczne w powietrzu w wysokiej temperaturze. Dla wysokich stężeń LZO w sposób ciągły, jest to generalnie skuteczna i opłacalna metoda. Jednakże, utlenianie termiczne nie jest idealne do radzenia sobie z wahaniami stężeń lub operacjami wsadowymi. W takim przypadku do strumienia musi być dodany gaz ziemny, aby utrzymać stabilną temperaturę. Koszt operacji może wtedy stać się bardzo wysoki i nieopłacalny.
Filtry z węglem aktywnym nie spalają, nie rozkładają ani nie modyfikują cząsteczek, ale po prostu adsorbują je na porach złoża węglowego. Istnieją różne rodzaje węgla w zależności od związku, który ma być adsorbowany, a filtry są dobierane w zależności od natężenia przepływu i stężenia wejściowego. Ta elastyczność sprawia, że węgiel aktywny nadaje się do wielu zastosowań, ale jeśli stężenia LZO są bardzo wysokie, zużycie węgla może być nadmierne, a wymiana filtra zbyt częsta, aby była opłacalna. Należy wtedy rozważyć systemy termiczne lub kombinację metod oczyszczania.
Jak DESOTEC może Ci pomóc?
Aby omówić, w jaki sposób DESOTEC może pomóc w usuwaniu zanieczyszczeń z emisji do powietrza w Twoim zakładzie, skontaktuj się z naszym zespołem już dziś.
Skontaktuj się z naszymi ekspertamiJak DESOTEC może Ci pomóc?
Aby omówić, w jaki sposób DESOTEC może pomóc w usuwaniu zanieczyszczeń z emisji do powietrza w Twoim zakładzie, skontaktuj się z naszym zespołem już dziś.
Skontaktuj się z naszymi ekspertami-
Nasza wyjątkowa usługa
Nasz zamknięty model pełnego serwisu jest tak wyjątkowy, jak potrzeby Twojej firmy. Zdefiniujemy odpowiednią konfigurację filtracji i bezpiecznie poddamy recyklingowi odpady filtracyjne, ułatwiając przejście na ekologię. -
Twoja podróż w kierunku zrównoważonego rozwoju
Podobnie jak Ty, dbamy o ochronę naszego powietrza, wody i gleby dla przyszłych pokoleń. Nasze rozwiązania filtracyjne pomagają spełnić normy środowiskowe, zmniejszając ślad węglowy. -
Nasze rozwiązania filtracyjne
Oferujemy szeroką gamę modeli filtrów i gatunków węgla, aby spełnić wymagania dotyczące oczyszczania wody przemysłowej lub powietrza.